Straszęcin jest jedną z najstarszych osad na terenie Doliny Dolnej Wisłoki. Osady te wyrastały wokół szlaku ruskiego z fundacji Gryfitów. Najstarsza odnotowana wzmianka to rok 1239.

Parafia Straszęcin powstała w II połowie XIII w., w latach 50. XIV w. była tu siedziba dekanatu (Decanatus de Strassocin). W latach 1693-1792 w Straszęcinie istniała prepozytura i Kolegium Mensjonariuszy, a od 1669 r. mieścił się szpital. Szkoła parafialna z 1527 r., zniszczona w czasie wojny północnej, została ponownie założona w 1882 r. przez ks. Antoniego Piątkowskiego.

Z rozległej parafii z czasem odłączyły się : 1890 - Żdżary, przed 1936 - Golemki, 1942 - Chotowa,
1952 - Żyraków, 1980 - Góra Motyczna.

Obecnie do parafii należą.: Straszęcin, Głowaczowa (kaplica zbudowana w latach 1981-1986), Grabiny, Przyborów, Wola Wielka.

Kościół drewniany, wybudowany już pod koniec XIII w., należał do najstarszych w tym regionie. Dotykały go różne burze dziejowe; odbudowany w XV i XVI w., został powiększony w XVIII w. i jeszcze w latach 50. XIX w. znajdował się; w dobrym stanie. Jednak po pożarze plebani i zabudowań gospodarczych (1874 r.) kościół nieuchronnie chylił się ku upadkowi. W 1888 r. ks. Antoni Piątkowski (proboszcz w latach 1878-1911) zdecydował o budowie nowego kościoła.

Pozostali proboszczowie, związani z budową, to ks. Jan Puskarz (prob. 1911-1945) i ks. Stefan Jasica (prob. 1945-1980). Budowa nowej świątyni rozpoczęła się w 1931 r. (fundamenty), w 1936 r. wzniesiono ściany (do wys. 3.20 m), a dopiero w 1948 r. zakończono stan surowy. 3 września 1950 r. kościół został poświęcony przez bpa Jana Stepę jako kościół pw. Niepokalanego Serca NMP .

W roku 2000 kościół został konsekrowany przez bpa Jana Styrnę.